تقرب به خدا= دوستی با اهل بیت

اقرار به مودت و دوستی، زمانی صادقانه است که اقرار کننده به خواسته های محبوب خویش توجه کند، و اندیشه ی دغدقه ی اوامر او را در سر داشته باشد. این حب و دوستی زمانی به اثبات می رسد که فرد علایق و خوشی های خود را در راه محبوب فدا کند، تا او را راضی کند و دلش را به دست آورد.
حال کسی که اقرار می کند خدای خالق خود را دوست دارد، بایست در صدق ادعای خویش تلاش کند.
خدا می فرماید: یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسیلَةَ وَ جاهِدُوا فی‏ سَبیلِهِ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ. 
 ای کسانی که ایمان آورده اید ، از خداوند پروا کنید و ( برای تقرّب ) به سوی او ( از مقرّبان درگاهش و از عمل های صالح ) وسیله بجویید و در راه او جهاد کنید ، شاید رستگار گردید.
شکی نیست که وجود فرائض از وسایل نافذ تقرب انسان به خداست.
حضرت امیر(سلام خدابر او) درباره ی وسیله ی تقرب می فرماید: « برترین وسایلی که متوسلان به وسیله آن به خدای سبحان نزدیک می شوند:

ایمان به خدای یگانه و پیامبر او. اقرار به یگانگی خدا با گفتن « لااله الا الله» که برای بندگان فطری است، خواندن نماز که رکن دین می باشد ، ادای زکات که فریضه الهی است ، روزه ماه رمضان که سپری ست از آتش، حج خانه خدا وعمره آن ، که پریشانی و فقر را می برد وگناه را پاک می سازند ، صله ی رحم که مایه ی افزایش مال وعمر است . صدقه ی آشکار که از مرگ بد ، جلوگیری می نماید وکارهای نیک انسان را از ابتلا ذلت وخواری ، باز می دارد.

اقرار به مودت و دوستی، زمانی صادقانه است که اقرار کننده به خواسته های محبوب خویش توجه کند، و اندیشه ی دغدقه ی اوامر او را در سر داشته باشد. این حب و دوستی زمانی به اثبات می رسد که فرد علایق و خوشی های خود را در راه محبوب فدا کند، تا او را راضی کند و دلش را به دست آورد.
حال کسی که اقرار می کند خدای خالق خود را دوست دارد، بایست در صدق ادعای خویش تلاش کند.
خدا می فرماید: یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَیْهِ الْوَسیلَةَ وَ جاهِدُوا فی‏ سَبیلِهِ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ. 
 ای کسانی که ایمان آورده اید ، از خداوند پروا کنید و ( برای تقرّب ) به سوی او ( از مقرّبان درگاهش و از عمل های صالح ) وسیله بجویید و در راه او جهاد کنید ، شاید رستگار گردید.
شکی نیست که وجود فرائض از وسایل نافذ تقرب انسان به خداست.
حضرت امیر(سلام خدابر او) درباره ی وسیله ی تقرب می فرماید: « برترین وسایلی که متوسلان به وسیله آن به خدای سبحان نزدیک می شوند:

ایمان به خدای یگانه و پیامبر او. اقرار به یگانگی خدا با گفتن « لااله الا الله» که برای بندگان فطری است، خواندن نماز که رکن دین می باشد ، ادای زکات که فریضه الهی است ، روزه ماه رمضان که سپری ست از آتش، حج خانه خدا وعمره آن ، که پریشانی و فقر را می برد وگناه را پاک می سازند ، صله ی رحم که مایه ی افزایش مال وعمر است . صدقه ی آشکار که از مرگ بد ، جلوگیری می نماید وکارهای نیک انسان را از ابتلا ذلت وخواری ، باز می دارد.

آیا توسل به عزیزان درگاه الهی، جزو فرائض ومستحبات محسوب می شود؟
حضرت امیر(سلام خدابراو) تصریح کرده اند: یکی از فرائض الهی به نص قرآن مجید « مودت قربی»‌و« موالات و دوستی خاندان رسالت» است که آن را به صورت ظاهر اجر رسالت قرار داده است ، آنجا که فرموده است : «‌بگو :‌من برای ابلاغ رسالت خود از شما مزدی نمی طلبم جز مودت و دوستی نزدیکانم » 
 احادیث متواتر واتفاق معظم مفسران اسلامی گواهی می دهند که مقصود از « مودت فی القربی» دوستی خاندان رسالت است، مودتی که پل سعادت ومایه ی تکامل و وسیله ی تجانس و تشابه میان انسان وخاندان پیامبر (سلام خدا براو و خاندان پاکش) می باشد.
قران کریم:« قُلْ لا أسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أجْراً إنْ هُوَ إلاّ ذِکْری لِلْعالَمینَ.»
« بگو اجری را که از شما خواسته ام به نفع شما است واجر واقعی من برخدا است.»
و پیامبر از روز نخست به این نوع پاداشها پشت پا زده و هرگز برای خود پاداش نطلبیده و اصولا مردان الهی باید چنین باشند یعنی صادقانه و بدون چشم داشت به هدایتگری جامعه بپردازد.
درخواست دوستی خاندانش چیزی نیست که سود آن عاید پیامبر گردد بلکه خود مردم از آن منتفع می‏شوند، زیرا دوست داشتن گروهی که جانشین پیامبر و بازگو کنندگان احکام الهی و مربی جامعه اسلامی می‏باشند، ما به آگاهی انسان از حقیقت دین و گرایش انسان به فضایل و مناقب است، و در حقیقت خود انسان از این دوستی منتفع می‏گردد.
مضمون آیه شبیه گفتار پزشکی است که بیماری را به طور رایگان معالجه کند و نسخه بلند و بالایی بنویسد و اظهار دارد که من از تو چیزی نمی‏خواهم جز این که به این نسخه عمل کنی.
این پزشک به ظاهر مزد و پاداش خواسته، ولی در باطن چیزی جز خیرخواهی از طرف نخواسته است.
روی این اساس مودت در قربی می تواند یکی از وسایلی باشد که خدا در قرآن ما را به آن دعوت کرده است و اگر ما به چنین وسیله ای متمسک شویم کاری منطبق بر موازین قرآن انجام داده ایم. علاوه بر مطالب بیان شده از مراجعه به سیره ی مسلمانان صدر اسلام روشن می گردد که توسل به صالحان و پاکدامنان درنظر آنان یکی از مصادیق افراد « وسیله» بوده است که خداوند به آن امر فرموده است واین مطلب به ضمیمه ی احادیثی که از خاندان رسالت رسیده است می تواند بیانگر نظر مسلمانان جهان ( منهای وهابیان) باشد.